Een jaartje geleden kreeg ik een email van Abdou, één van mijn oud leerlingen uit het college van Mokolo, met een heel bijzondere vraag: “Prof, sinds een jaar heb ik contact met een Amerikaans meisje via Skype (internet). Onze relatie via Skype heeft zich verdiept en nu hebben we het plan te trouwen. Wat denkt u hiervan prof?”
Mijn eerste gedachte: Nu beginnen Afrikanen mij ook al te beschouwen als een ‘expert’ in ‘gemengde huwelijken’?
Mijn tweede gedachte ging naar het verhaal van jonge vrouw uit Kumbo, Fadi:
Fadi mocht voor enkele weken op vakantie bij haar tante en nicht Aissatou in Yaoundé, de hoofdstad van Kameroen. Een hele belevenis voor haar, voor de eerste keer naar het onbekende van een grote stad. Wat ze niet wist was dat ze niet de enige bezoeker van haar tante zou zijn. Aissatou was in ‘blijde verwachting’ van haar verloofde Gérard, een Belg die ze had leren kennen via internet en die haar nu voor de eerste keer zou bezoeken. De spanning was te snijden in het huis van tante. Alles werd in orde gebracht om de blanke man te ontvangen: grote kuis van het huis en omgeving, het opmaken van Aissatou (met bijzondere aandacht voor het kapsel), de aankoop van bier (tja, een Belg!),… Aissatou was in de wolken en Fadi liep er een verloren bij en wist niet goed wat er aan de hand was.
En dan was het uiteindelijk zover, Gérard kwam deze namiddag aan met de vlucht van SN Brussels. Fadi mocht mee naar de luchthaven. Niet dat ze zo geïnteresseerd was om de blanke verloofde van Aissatou te zien, ze had meer zin om de internationale luchthaven van Nsimalen te zien. Toen Aissatou haar verloofde zag sprong ze hem in de armen. Gérard wankelde en had even problemen om zijn evenwicht te behouden: zo een ‘lichamelijk’ onthaal had hij waarschijnlijk niet verwacht…
De avond was feestelijk, een fijne maaltijd (kip met frietjes) met een frisse pint bier. Terwijl Fadi nog aan het nadenken was over haar ervaring in het prachtige gebouw van de luchthaven merkte ze dat mijnheer Gérard regelmatig naar haar staarde… Ze begreep het allemaal niet goed…
De volgende dag gebeurde er iets vreemd. Aissatou kwam al huilend bij Fadi en stortte haar hart uit. Blijkbaar was de eerste nacht niet zo goed verlopen tussen de verloofden: “Gérard vindt mij te dik!” Wat moest Fadi hierop zeggen? Ze probeerde haar nichtje te troosten… Blijkbaar had Gérard zich Aissatou anders voorgesteld?
In de namiddag ging Aissatou met haar moeder enkele inkopen doen op de lokale markt. Gérard was alleen met Fadi in het huis. Hij sprak Fadi aan en vroeg haar of ze vijf minuten voor hem had. Fadi stemde in en zette zich neer. Gérard zei haar dat hij niet echt geïnteresseerd was in een meisje als Aissatou maar dat hij veel voelde voor haar, of het dus niet mogelijk was iets te beginnen met haar. Fadi reageerde verbijsterd: ‘Maar Aissatou is uw verloofde en ze is mijn nicht!” Fadi verliet ontsteld het huis en ging wat rondlopen in de wijk om te bekomen…
Er gingen enkele dagen voorbij en Aissatou en haar moeder merkten de stijgende interesse van Gérard voor Fadi, Gérard stak het niet onder stoelen of banken. Fadi ging het huis zo veel mogelijk uit om contact met Gérard te vermijden. Maar een confrontatie werd onvermijdelijk: de moeder van Aissatou vond Fadi een eindje verder in de wijk en vraagde haar zo vlug mogelijk het huis te verlaten en naar haar dorp terug te keren. Fadi nam diezelfde avond de bus naar Bamenda.
Toen ik op een avond rustig een Beaufort Light aan het drinken was bij Edwin kwam Fadi langs. Ik vroeg haar enthousiast naar haar vakantie in Yaoundé en haar reactie luidde: ‘Jullie blanken!”. Ze vertelde mij het ganse verhaal en ik kon niet wegsteken dat ik rood werd van schaamte. Ik verontschuldigde mij (in naam van al die blanken) en gaf haar iets te drinken.
Om eerlijk te zijn, ik beantwoorde de email van mijn oud leerling Abdou niet en gaf kans aan de Stilte en de Tijd om hun werk te doen. En jawel, Abdou had de stilte van zijn prof begrepen, einde dit jaar gaat hij trouwen met een meisje uit zijn dorp!
Filip! het is een zaligheid om je verhalen te lezen! blijven doen,... wij genieten mee!
BeantwoordenVerwijderenAnnelies en Bruno
Moi je viens sur ton blog chaque semaine et j'ai li tout.
BeantwoordenVerwijderenBon courage a toi pour ton nouveaux travail et pour Djoumai.
Un grand bonjours a tout les amis de Cameroun mais d'une manière particuliere au gens de Bourha qui sont tous dans mon coeur.
Marilene