Vandaag precies een maand geleden dat ik nog iets schreef op onze blog!
Graag deel ik met jullie mijn eerste indrukken van mijn nieuwe taak en van Yaoundé, de stad waarin ik nu woon.
Maar eerst en vooral wil ik jullie vertellen dat alles prima gaat met Djoumai en de kinderen in Bourha, op ongeveer 1.300 km van Yaoundé!
De paasvakantie is hier net begonnen en de vreugde kon dus niet op bij George en Stef. Stef kwam vorige vrijdag met een goed rapport naar huis: hij is 6e op 26 klasgenoten met een gemiddelde van 16/20. Niet slecht van Stef die van school veranderde na de kerstvakantie en die nu stilletjes aan naar het einde van het 2e studiejaar gaat. George (1e kleuterklas) heeft geen rapport gekregen maar zijn juf vertelde Djoumai dat George niet van het type is dat zich laat doen… (nogal een sterk karakter…).
Volgend schooljaar zitten ze terug (hopelijk dan voor enkele jaren!) in een andere school, in Yaoundé!
Het metselwerk van ons nieuw huis in Bourha is ook net achter de rug. We wachten nu op begin mei om er het dak op te zetten.
Yaoundé, de politieke hoofdstad van Kameroen, valt mij best mee. Yaoundé is niet nieuw voor mij, ik heb hier nog gewoond van september 1994 tot juni 1995, toen ik hier wat Afrikaanse filosofie en theologie studeerde en werkte met de straatkinderen.
Ondertussen is er heel wat veranderd. De binnenstad is wat verzorgder geworden en er zijn enkele nieuwe residentiële wijken aan de buitenrand van deze stad, vooral voor de rijkere klasse. Sinds een maand woon ik in één van deze wijken (Cité de la Paix) maar ondertussen ben ik op zoek om een huis te huren in een ‘gewonere’, middenklasse wijk, dichter bij mijn werk en bij het centrum van Yaoundé. Niet gemakkelijk om een goed huurhuis te vinden aan een lagere prijs, je hebt veel geduld nodig! Ik hoop voor midden april een huisje te vinden.
Mijn taak bestaat uit veld –en bureauwerk: de ontwikkelingsprojecten van mijn nieuwe werkgever, de Belgische NGO DISOP (Dienst voor Internationale Samenwerking aan Ontwikkelingsprojecten), bezoeken en analyseren, verslagen maken en zien waar we dit jaar op een verantwoorde manier kunnen financieren.
Met mijn technische ervaring in het Agricultural Training Project (ATP) van Kumbo, waar ik de laatste 5 jaren werkte, kan ik nu ook een technische assistentie geven aan de verschillende ontwikkelingsprojecten van DISOP.
Aanwijzingsbord Familiale landbouwschool van Mararaba (Oostelijke Regio)
DISOP steunt vooral Familiale landbouwscholen (EFA = Ecole Familiale Agricole) in Kameroen, scholen die een positieve waardering aan de landbouw willen geven door jonge mensen te vormen in landbouw, veeteelt, tuinieren, enzovoorts. We liggen hier volledig in de lijn van de landbouwpolitiek van dit land.
Heel typisch voor deze scholen is dat ze gedragen worden door de oudervereniging. De ouders van de leerlingen hebben de leiding van deze scholen en proberen leerlingen en leerkrachten aan te moedigen. DISOP gelooft dat het alleen op deze manier is dat een Familiale landbouwschool duurzaam kan zijn, op lange termijn kan voortbestaan. Ik schrijf er later nog heel wat meer over!
Enkele leerlingen van de Familiale landbouwschool van Bouam (Oostelijke regio)
Ik wil dit artikel besluiten met een kleine anekdote. Toen ik op 18 jarige leeftijd mijn hogere studies begon gaf mijn vader mij een raad dat ik nooit kan vergeten: ‘Filip, vergeet nooit dat je de zoon van een ’werkmens’ (handenarbeider) bent!’ Ik heb de indruk dat DISOP en ik op het goede pad zitten: jonge mannen en vrouwen aanmoedigen, waarderen en vormen in hun arbeid als landbouwer, veeteler, timmerman, metser, naaister… in een land waar de handenarbeid ondergewaardeerd wordt, in een land waar alleen bedienden, mannen/vrouwen in uniform overgewaardeerd worden…
(wordt vervolgd)
