Nieuwsbrief 2011

Yaoundé 10 december 2011

Beste familie en vrienden,

Het einde van 2011 nadert snel en ik maak gebruik van de kerst –en nieuwjaarswensen van mijn familie in Eeklo om jullie een briefje te schrijven met enkele gedachten van het voorbije jaar.

Einde 2010 eindigde mijn contract met de Belgische NGO Broederlijk Delen zodat ik begin 2011 een nieuwe uitdaging voorgeschoteld kreeg: werken met de Belgische NGO, DISOP, Dienst voor Internationale Samenwerking aan Ontwikkelingsprojecten. Het werd inderdaad een grote aanpassing. In het landelijke Kumbo werkte ik als technisch assistent in een lokaal ontwikkelingsproject en met DISOP kreeg ik nu de verantwoordelijkheid over verscheidene ontwikkelingsprojecten en dit vanuit de hoofdstad van Kameroen, Yaoundé. Het was vooral de verhuis van het landelijke Kumbo naar de grootstad Yaoundé dat het mij bijzonder moeilijk maakte. Tot einde 2010 was ik altijd tewerkgesteld in de ‘boerenbuiten’ en opeens moest ik dit inruilen voor een leven als een ‘stadsmusje’!

Als vertegenwoordiger van DISOP in Kameroen begeleid ik 5 ontwikkelingsprojecten die financieel gesteund worden door DISOP. 4 projecten zijn al gestart in 2011 en 1 project zal starten in januari 2012. Al deze projecten hebben te maken met beroepsscholen, met de vorming van jongeren in verbeterde landbouwtechnieken. Landbouw en veeteelt blijven dé toekomst voor jonge Afrikanen. Ik probeer dus deze 5 projecten op te volgen en een technische opvolging te geven. Met andere woorden, samen met onze Kameroenese partners probeer ik de projecten uit te bouwen en te verbeteren. Ondertussen kijk ik ook uit naar andere vertrouwenswaardige partners voor de toekomst.

De opvolging van deze projecten geeft mij de mogelijkheid om veel te reizen en te ontdekken in Kameroen. Het is een deugddoende afwisseling met het administratief bureauwerk in Yaoundé.

                  In een sloep op de oceaan (met grote golven én met piraten) op weg naar het

                        eiland Manoka, waar DISOP één van zijn vormingsprojecten heeft.

Mijn grootste plezier hier in de politieke hoofdstad van Kameroen is de aanwezigheid van mijn gezin. Ik heb een goede school gevonden op een boogscheut van ons huisje waar George en Stef schoolgaan. George (4 jaar) gaat naar het 1^ste kleuterklasje en Stef (7 jaar) gaat naar het derde studiejaar. Vooral voor Stef was het een serieuze aanpassing na een tweede studiejaar in Bourha, het geboortestadje van Djoumaï. De kwaliteit van het onderwijs hier in Yaoundé ligt heel wat hoger dan in een dorpsschool in het verre Noorden van Kameroen. Maar met de hulp van bijlessen is Stef aan het bijbenen en worden zijn resultaten beter en beter.

                                           Eerste schooldag in Yaoundé voor Stef en George

Djoumaï gaat regelmatig naar Bourha naar het Noorden van Kameroen (Yaoundé is in het Zuiden van Kameroen) om er de werken op te volgen aan ons huisje en haar grootmoeder (die haar grootbracht) bij te staan. Ze heeft plannen om haar eigen zaakje op te starten maar tot op vandaag is er nog niets concreets uit te bus gekomen.

Kerst –en Nieuwjaar brengen we samen door in ons huisje in Maroua in het Noorden van Kameroen. Jullie weten wel dat ik Maroua beschouw als mijn tweede geboorteplaats en mijn thuishaven. Mijn vriend Isaac woont nu samen met zijn familie in ons huis (tweewoonst). Het beloven dus interessante kerst –en nieuwjaarsdagen te worden!

En ja, ik zou het bijna vergeten, er is goed nieuws voor 2012… We verwachten een klein broertje of zusje voor Stef en George in mei! Het wordt dus een heuse verhuis wanneer we volgende keer naar België komen…

Jullie kunnen regelmatig het wel en wee van de familie Maenhout-Djoumaï volgen op de volgende blog: www.filipmaenhout.blogspot.com.

Mijn e-mailadres: maenhoutfilip@yahoo.fr

Website DISOP: www.disop.be

Een vredevol kerstfeest en een gezegend nieuw jaar toegewenst!

George, Stef, Djoumaï en Filip

Wie graag mijn werk steunt kan altijd vrijblijvend storten op volgend rekeningnummer:

DISOP vzw

Spastraat 32

B-1000 Brussel

IBAN: BE59 4300 8369 5126

Met vermelding: Projecten Kameroen/Filip Maenhout

Vanaf 40€ geeft DISOP een fiscaal aftrekbaar attest!

Omdat iedereen overal ter wereld recht heeft op werk...

Beste familie, vrienden en lezers,

Tijdens onze laatste vakantie in België (augustus 2011) kregen we regelmatig de volgende vraag voorgeschoteld: “Je werkt nu voor de Belgische NGO ‘DISOP’, maar waar is DISOP mee bezig?”. Goede vraag en ik doe een poging tot antwoord in onderstaand artikel!

DISOP (Dienst voor Internationale Samenwerking aan Ontwikkelingsprojecten) is al veertig jaar actief in een vijftiental landen. Het resultaat? Honderden projecten vaak in stilte gerealiseerd met de plaatselijke bevolking. Er werd gestart met boerenbegeleiding, later volgden programma’s rond bewustmaking. Vandaag staat tewerkstelling centraal.

Alles draait om verantwoord werk in eigen streek. Je weet haast intuïtief hoe belangrijk dat is. Families nemen hun eigen lot in handen en werken zich uit de ongelijkheid. In een tweede vijfjarenplan bereikt DISOP duizenden families in een tiental ontwikkelingslanden.

                                    Sebastian, één van onze vele studenten in zijn tomatentuin

DISOP werkt niet vanuit een ivoren toren. Onze regionale kantoren (waaronder het regionaal kantoor in Kameroen waarvan ik de vertegenwoordiger ben) luisteren naar de noden van de mensen op het terrein. Zij zijn de motor van lokale ontwikkeling.

In Kameroen werkt DISOP momenteel met 4 partners:

-          Agricultural Training Project (ATP) in Kumbo (het project waarin ik tussen 2006 en 2010 werkte): landbouwopleiding van jongeren in de noordwestelijke regio

-          CODASC Bertoua: 9 familiale landbouwscholen in de oostelijke regio

-          CODASC Douala: beroepsschool op het eiland Manoka

-          Ape Assistance (APAS): landbouwschool voor jongeren in de periferie van het Dja reservaat (http://www.ape-assistance.net/)

                        Duitse bezoekers komen de 'resultaten' opvolgen bij één van onze studenten

Om al deze projecten te kunnen steunen doet DISOP beroep op het Belgische Staatssecretariaat voor Ontwikkelingssamenwerking (de DGIS). Wat betekent dit? Voor elke 15 euro die DISOP aanbrengt, legt de DGIS er 85 bovenop! Maar waar vindt DISOP die 15 euro? Daarvoor rekent DISOP op de bijdrage van mensen die het werk van DISOP waarderen.

Die bijdrage komt rechtstreeks terecht bij de mensen die het nodig hebben. 92% van de middelen gaat onmiddellijk naar de projecten. DISOP besteedt slechts 4% aan administratie en 4% aan technische ondersteuning. Bovendien kijkt de Belgische overheid strikt toe op de kwaliteit en de financiële eerlijkheid van onze werking. Indien je mensen wil helpen om werk te maken van werk dan is DISOP hét kanaal om je wens werkelijkheid te maken!

                                              Het ATP team, één van onze lokale partners

Mocht het zitten kriebelen om iets te doen voor tewerkstelling in Kameroen dan kun je altijd iets storten op het rekeningnummer van DISOP (vanaf 1 januari 2011 dient het geheel van giften op jaarbasis minstens 40€ te bedragen om recht te hebben op een fiscaal attest):

DISOP vzw

Spastraat 32

B-1000 Brussel

IBAN: BE59 4300 8369 5126

Met vermelding: Projecten Kameroen/Filip Maenhout

Op mijn beurt beloof ik jullie op de hoogte te houden van wat er met jouw gift gebeurt!

Mochten jullie vragen/opmerkingen hebben, ze zijn altijd welkom op de blog of op mijn e-mailadres maenhoutfilip@yahoo.fr

Meer informatie betreffende DISOP vind je op de website www.disop.be

Vakantie in België!

Beste familie en vrienden,

Ondertussen al een heel tijdje geleden dat er iets op onze blog verscheen! De vakantie zal er wel iets mee te maken hebben. Vooral ons verblijf in België heeft ons schrijfritme iets vertraagd. Maar geen probleem, in de komende weken halen we onze schade wel in!

Van zaterdag 6 tot vrijdag 19 augustus verbleven we in Vlaanderen. We sloegen onze tenten op in Mechelen bij onze gastvrouw Myriam. In 2008 werkte ze als Broederlijk Delen vrijwilligster in het Agricultural Training Project (ATP) in Kumbo, mijn vorige werkplaats, en ze bleef een goede vriendin van ons gezin.

Regelmatig reden we naar mijn geboortestad Eeklo om er mijn moeder, broer en zijn familie te bezoeken. We verontschuldigen ons dat we niet veel familie en vrienden bezochten, we hadden dit jaar enkel twee weken vakantie en maar enkele dagen een auto ter beschikking.

We hadden ook enkele mooie momenten met vrienden van weleer. We danken hen voor hun bezoek in Mechelen of hun gastvrijheid. Het weerzien was echt deugddoend en dus zeker voor herhaling vatbaar!

Naast deze ontmoetingen waren er ook enkele dokterbezoekjes en twee dagen Brussel op het hoofdkwartier van DISOP, mijn huidige werkgever. Ik mocht er de voorzitter Aimé Caekelbergh en de projectverantwoordelijke Gérard Verhelst ontmoeten.

Ondertussen zijn we al een weekje terug in Kameroen. Vorige maandag begon ik terug te werken. Ons gezin bereidt ook het nieuwe schooljaar voor. Stef en George gaan op 5 september naar school in Yaoundé: Stef gaat naar het derde jaar lagere school en George begint het tweede kleuterklasje.

Om dit bericht te eindigen wil ik alle mensen danken voor hun gastvrijheid, bezoek en steun, in het bijzonder onze gastvrouw Myriam, mijn moeder, broer en zijn gezin, de familie, onze vrienden, de mensen van DISOP Brussel, gedurende onze vakantie in België!

Een vriendelijke groet aan jullie allen!

Eindelijk!

Beste familie en vrienden!

Na vier volle maanden van gedwongen scheiding van tafel, bed enzovoorts, is het gezin Maenhout-Djoumai sinds vorige donderdag 30 juni terug samen! Na een reis van 3 dagen zijn Djoumai, Stef en George donderdagnamiddag in Yaoundé aangekomen. De reis over de weg was lang en vermoeiend, maar het weerzien was des te verkwikkender! Ongeveer tweeduizend kilometer tussen Bourha (uiterste noorden) en Yaoundé (de politieke hoofdstad van Kameroen) met niet altijd de beste wegen!

Ze zijn net op tijd in Yaoundé aangekomen, op zaterdag 2 juli vierden we onze zevende huwelijksverjaardag!

Nu bereiden we ons samen voor op onze reis naar België begin augustus. We zien er allen naar uit, in het bijzonder de kinderen die sinds twee jaren hun 'vader-land' niet hebben bezocht.

Ik laat jullie genieten van enkele foto's van Djoumai en de kinderen!

                                                    Djoumai, Stef en George

Stef en George

George

Stef

In het tropisch regenwoud

Beste vrienden en familie!

Na drie weken van intense bezoeken aan de (mogelijke toekomstige) partners van DISOP (Dienst voor Internationale Samenwerking aan Ontwikkelingsprojecten, Belgische NGO) (www.disop.be) , na een weekje druk verslagen schrijven van deze activiteiten, vind ik eindelijk wat tijd om onze blog wat te verzorgen!

Filip aan tafel met Laurent, één van de boswachters van het Dja reservaat

De bezoeken aan de partners zijn goed verlopen, vooral het ontdekken van de mogelijke toekomstige partners van DISOP was een verrijkende ervaring. Ik schreef jullie al van mijn bezoek aan het eiland Manoka (artikel van mei 2011). De week erna mocht ik enkele dagen doorbrengen in het tropisch regenwoud van Kameroen, aan de rand van de ‘Réserve de Biosphère du Dja’ (maakt deel uit van het Congo bassin, 2^e woudmassief van onze aarde).

Aan de rand van het tropisch regenwoud

De Belgisch Kameroenese NGO APAS (Ape assistance) had er mij uitgenodigd om er kennis te maken met hun activiteiten. APAS ondersteunt de conservatie van mensapen in Centraal Afrika. Een concreet voorbeeld: aan de rand van het Dja reservaat leert APAS de bewoners nieuwe inkomstvoortbrengende activiteiten aan om de druk op het natuurreservaat te verminderen. De lokale bevolking jaagde er immers zonder veel beperking op het wild dat het reservaat rijk is zodat de dierenbevolking in sterk aantal daalde.

Filip met Roméo, de landbouwingenieur van APAS, die van een vorming kon genieten aan de Rijks Universiteit van Gent (RUG) 

APAS bracht de mensen technieken in bijencultuur, cacaoteelt, oliepalm productie, agrobosbouw, kleinveeteelt … De impact van dit project is écht voelbaar in de streek, de druk op het natuurreservaat is daadwerkelijk aan het verminderen. De dorpen aan de rand van het Dja reservaat interesseren zich nu vooral aan de cacaoteelt: de prijs van de cacao is aan het stijgen na een volledig dieptepunt (op wereldvlak) enkele jaren geleden.

Een jonge cacaoplantage

APAS zou nu graag een landbouwopleiding opstarten voor jongeren uit de rand van het Dja reservaat. Jongeren warm maken voor landbouw om hun aandacht voor de jacht te verminderen en ze een goed inkomen te verzekeren. In die zin hadden ze DISOP uitgenodigd om er een kijkje te gaan nemen. Mochten jullie meer willen weten over de Belgisch Kameroenese NGO APAS, ik geef jullie hier hun website: www.ape-assistance.net .

De toekomstige lokalen om de landbouwopleiding voor jongeren in onder te brengen

Wat familienieuws! Djoumai en de kinderen zijn in volle voorbereiding van hun reis van Bourha naar Yaoundé! Een reis van maar liefst 1.800km, langs niet altijd gemakkelijke wegen. Jullie kunnen zich wel inbeelden dat ik al ongeduldig zit te wachten: 4 maanden zonder vrouw en kinderen te zien is niet van de poes!

Djoumai, Stef en George  in Bourha

De schoolvakantie is hier net begonnen, de hogere klassen (middelbaar onderwijs) zitten volop in de officiële examens. Stef heeft goed gewerkt op school: hij is de eerste van zijn klas met 17.50/20. George (1^e kleuterklas) is zonder rapport maar met vele tekeningen en een cadeautje van zijn juf naar huis gekomen.

Djoumai heeft al haar nieuw paspoort en eind deze maand gaan we haar visa voor aanvragen op het Belgisch consulaat in Yaoundé. We gaan dus een tweetal weken in België verblijven, van 6 augustus tot en met 18 augustus 2011! We zien er al naar uit om vrienden en familie terug te zien, waarschijnlijk in beperkt aantal omwille van de luttele 2 weekjes die we maar op Belgische grond zullen doorbrengen.

Manoka

Beste familie en vrienden,

Deze week mocht ik naar Manoka reizen, een eiland voor de kust van Douala. Douala is de economische hoofdstad van Kameroen. Het CODASC van het aartsbisdom van Douala (Comité de Développement des Activités Sociales Caritatives) wil er een beroepsschool opstarten voor de jongeren van Manoka. Het CODASC heeft de Belgische NGO DISOP (Dienst voor Internationale Samenwerking aan Ontwikkelingsprojecten) gecontacteerd om mogelijkheden voor een eventuele partnersamenwerking te bestuderen.

                                                                      Onze sloep

De reis tussen Douala en Manoka verliep in een sloep met een buitenboord motor. Onze delegatie (Léon: de vertegenwoordiger van CODASC, Isidore: stagiaire op de parochie en ikzelf) kreeg het gezelschap van ongeveer 60 personen in de sloep. Toen we van wal staken kon ik mij opeens heel goed inbeelden hoe economische vluchtelingen zich voelen in een ambachtelijke sloep tussen de Afrikaanse en de Europese kusten… heel klein, overgegeven aan de grillen van een immense oceaan…

                                                                 Tussen de kreken

                                                  De overgang van de kreken naar de oceaan

Drie en een half uur varen, eerst tussen de vele kreken voor de kust van Douala, en daarna in de eindeloze oceaan, op zoek naar het eiland Manoka. De stuurman van de sloep heeft meer weg van een piraat maar hij weet verdorie goed zijn sloep door de kreken en op de oceaan te loodsen! Op de oceaan krijgen we te maken met golven die ons regelmatig een onvoorziene maar frisse douche geven. Ondertussen slaat de zon genadeloos op ons neer waardoor ik meer het uitzicht kreeg van een overrijpe rode garnaal.

                                                      Een overrijpe rode garnaal

Eenmaal aangekomen in Manoka ontdekken we vlug dat we hier in een pareltje natuur zijn aangekomen: tropische onaangeraakte stranden waar toeristen alleen maar kunnen van dromen! Het oerwoud in het binnenland is wel aangeraakt: tijdens de Duitse kolonisatie periode werden er de bomen neergehaald om ze naar Europa te brengen.

De bewoners zijn afkomstig van Kameroen en Nigeria, allemaal vissers die hun beroep uitoefenen met weinig moderne technieken.

Naast het vissersberoep zijn er hier weinig of geen andere beroepsmogelijkheden.

                                      Ongeschonden natuur met Léon en Filip op de voorgrond 

De toekomstige partner van DISOP, het CODASC, wil hier graag een beroepsschool opstarten voor jongeren om meer en gevarieerde werkgelegenheid te creëren op dit eiland. Het CODASC denkt aan de vorming van haarkappers, kleermakers, koks, landbouwers, herstellers van brommers.

Over enkele jaren zouden we ook met een vissersopleiding willen beginnen, met moderne maar aan de lokale werkelijkheid aangepaste visserstechnieken.

                                                              Scheepswerf op Manoka

Ik heb terug een nieuw stukje Kameroen mogen ontdekken en ik ben er heel dankbaar voor! Hopelijk was het niet mijn eerste en laatste keer naar dit eiland te gaan, m.a.w. hopelijk kunnen DISOP en CODASC Douala het met elkaar vinden om er een duurzaam ontwikkelingsproject op te starten!

                                                      Filip met het CODASC team

Volgende week ga ik naar het Dja reservaat in de Oostelijke regio van Kameroen, terug om er een mogelijke nieuwe partner van DISOP te ontmoeten. Ik hou jullie op de hoogte!

Ons huisje in Yaoundé!

Beste familie en vrienden!

Ik schrijf jullie deze keer vanuit mijn (huur)huisje in Yaoundé!

Begin april is het mij dan toch gelukt aan een redelijke huurprijs een huisje te vinden in het centrum van de hoofdstad van Kameroen, en met een vriendelijke huisbaas er bovenop die er alles aan doet om er mij op mijn gemak te laten voelen. Van geluk gesproken!

Ik heb niet geaarzeld om zo vlug mogelijk Wilfred te laten komen vanuit Kumbo (waar ik de laatste jaren werkte) om mij wat gezelschap te geven in deze nieuwe woonst. Wilfred is onze trouwe huiswerker die ons helpt met de was, de kuis, het eten en de kinderen. In afwachting van Djoumai en onze jongens betrekt hij één van de kamers van het huis, kwestie van niet ten prooi te vallen aan de eenzaamheid.

Met Djoumai, George en Stef kan het niet beter. Het is er nu heel warm in het Noorden van Kameroen maar blijkbaar heeft dit niet veel invloed op de kinderen. Volgende week leggen Saidou en zijn werkers het dak op ons nieuw huisje in Bourha, net voor het regenseizoen van start gaat.

In Djoumai’s geboortestadje (Mubi in Nigeria) zijn de presidentsverkiezingen van vorig weekend niet goed verlopen. Net zoals in vele plaatsen in het Noorden van Nigeria zijn er onlusten uitgebroken met verscheidene doden als gevolg. Het stadje, op ongeveer 35 km van Bourha, werd door het leger hermetisch afgesloten. Ondertussen is de rust teruggekeerd.

Op Pasen wordt de grootmoeder van Djoumai gedoopt. Zij bracht Djoumai groot. Een feest wordt momenteel voorbereid om het gebeuren te vieren. Het was voor ons allen een verrassing toen Djoumai’s grootmoeder besliste om de islam te verlaten en christen te worden.

Op mijn werk was het de laatste weken serieus druk maar ik heb de indruk dat het vlot. Ik ging vorige week ook naar Kumbo (Noordwesten) en Bertoua (Oosten). Het deed deugd enkele dagen in Kumbo te vertoeven, er collega’s en vrienden terug te zien. Het Agricultural Training Project waarin ik de laatste jaren werkte evolueert verder in de goede richting. Om eerlijk te zijn, het doet deugd te vernemen dat een project het goed doet, ook na je vertrek.

In mei ga ik nog voor een weekje naar Kumbo om naar de boerderijen in Mfumte en Mbiame te reizen, om de studenten in Mbiame te bezoeken en om verdere vorming te geven aan de stafleden van het Agricultural Training Project.

Midden mei ga ik dan naar het eiland Manoka, voor de kust van Kameroen, om er de mogelijkheden te onderzoeken voor het opstarten van een beroepsschool.

En daar vertel ik jullie over in mijn eerstkomend artikel…

Een fijne paastijd toegewenst!

Nieuwe job en Yaoundé: eerste indrukken

Vandaag precies een maand geleden dat ik nog iets schreef op onze blog!

Graag deel ik met jullie mijn eerste indrukken van mijn nieuwe taak en van Yaoundé, de stad waarin ik nu woon.

Maar eerst en vooral wil ik jullie vertellen dat alles prima gaat met Djoumai en de kinderen in Bourha, op ongeveer 1.300 km van Yaoundé!

De paasvakantie is hier net begonnen en de vreugde kon dus niet op bij George en Stef. Stef kwam vorige vrijdag met een goed rapport naar huis: hij is 6^e op 26 klasgenoten met een gemiddelde van 16/20. Niet slecht van Stef die van school veranderde na de kerstvakantie en die nu stilletjes aan naar het einde van het 2^e studiejaar gaat. George (1^e kleuterklas) heeft geen rapport gekregen maar zijn juf vertelde Djoumai dat George niet van het type is dat zich laat doen… (nogal een sterk karakter…).

Volgend schooljaar zitten ze terug (hopelijk dan voor enkele jaren!) in een andere school, in Yaoundé!

Het metselwerk van ons nieuw huis in Bourha is ook net achter de rug. We wachten nu op begin mei om er het dak op te zetten.

                                                    Mijn voorlopige wijk in Yaoundé

Yaoundé, de politieke hoofdstad van Kameroen, valt mij best mee. Yaoundé is niet nieuw voor mij, ik heb hier nog gewoond van september 1994 tot juni 1995, toen ik hier wat Afrikaanse filosofie en theologie studeerde en werkte met de straatkinderen.

Ondertussen is er heel wat veranderd. De binnenstad is wat verzorgder geworden en er zijn enkele nieuwe residentiële wijken aan de buitenrand van deze stad, vooral voor de rijkere klasse. Sinds een maand woon ik in één van deze wijken (Cité de la Paix) maar ondertussen ben ik op zoek om een huis te huren in een ‘gewonere’, middenklasse wijk, dichter bij mijn werk en bij het centrum van Yaoundé. Niet gemakkelijk om een goed huurhuis te vinden aan een lagere prijs, je hebt veel geduld nodig! Ik hoop voor midden april een huisje te vinden.

Mijn taak bestaat uit veld –en bureauwerk: de ontwikkelingsprojecten van mijn nieuwe werkgever, de Belgische NGO DISOP (Dienst voor Internationale Samenwerking aan Ontwikkelingsprojecten), bezoeken en analyseren, verslagen maken en zien waar we dit jaar op een verantwoorde manier kunnen financieren.

Met mijn technische ervaring in het Agricultural Training Project (ATP) van Kumbo, waar ik de laatste 5 jaren werkte, kan ik nu ook een technische assistentie geven aan de verschillende ontwikkelingsprojecten van DISOP.

                       Aanwijzingsbord Familiale landbouwschool van Mararaba (Oostelijke Regio)

DISOP steunt vooral Familiale landbouwscholen (EFA = Ecole Familiale Agricole) in Kameroen, scholen die een positieve waardering aan de landbouw willen geven door jonge mensen te vormen in landbouw, veeteelt, tuinieren, enzovoorts. We liggen hier volledig in de lijn van de landbouwpolitiek van dit land.

Heel typisch voor deze scholen is dat ze gedragen worden door de oudervereniging. De ouders van de leerlingen hebben de leiding van deze scholen en proberen leerlingen en leerkrachten aan te moedigen. DISOP gelooft dat het alleen op deze manier is dat een Familiale landbouwschool duurzaam kan zijn, op lange termijn kan voortbestaan. Ik schrijf er later nog heel wat meer over!

                      Enkele leerlingen van de Familiale landbouwschool van Bouam (Oostelijke regio)

Ik wil dit artikel besluiten met een kleine anekdote. Toen ik op 18 jarige leeftijd mijn hogere studies begon gaf mijn vader mij een raad dat ik nooit kan vergeten: ‘Filip, vergeet nooit dat je de zoon van een ’werkmens’ (handenarbeider) bent!’ Ik heb de indruk dat DISOP en ik op het goede pad zitten: jonge mannen en vrouwen aanmoedigen, waarderen en vormen in hun arbeid als landbouwer, veeteler, timmerman, metser, naaister… in een land waar de handenarbeid ondergewaardeerd wordt, in een land waar alleen bedienden, mannen/vrouwen in uniform overgewaardeerd worden…

(wordt vervolgd)

Maroua - Yaoundé

Na twee volle maanden Maroua in het Uiterste Noorden van Kameroen stond vorige week de reis naar Yaoundé, de hoofdstad van Kameroen, voor de deur! Om eerlijk te zijn was het met pijn in het hart om deze voor mij vertrouwde regio te verlaten: ik laat er vrouwe en kinderen, vrienden en ons huisje achter. Als alles meezit zie ik Djoumai, George en Stef over vier maanden terug. Maar ja, Yaoundé en mijn nieuwe taak zijn op mij aan het wachten! Dan maar de nodige moed bijeen scharrelen en op weg naar ergens het ongekende!

Woensdagmorgen 23 februari nam ik dan de bus Maroua - Ngaoundéré. Normaal zou ik die avond vanuit Ngaoundéré de trein naar Yaoundé nemen maar een treinontsporing (een goederentrein, zonder slachtoffers) veranderde mijn plannen. Ik mocht een nachtje in Ngaoundéré verblijven en de trein naar Yaoundé vertrok met 24 uren vertraging op donderdagavond. Ik neem altijd een eerste klasse zitplaats, blijf zitten met mijn schoenen strak aan want je weet maar nooit of het deze keer de beurt is aan de passagierstrein om te ontsporen... (Ik mocht het al eens meemaken…)

Vrijdagmorgen rond 9u kwamen we dan in Yaoundé aan na een veilige maar vermoeiende treinreis van 15 uren (voor ongeveer 800km). Een dreigende regenbui maakte het mij mogelijk het op een loopje te zetten tussen het treinstation en het nabij gelegen hotel Tango. Ik slaagde in mijn ontsnapping en de regen viel in bakken naar beneden net toen ik de treden van het hotel onder mijn voeten kreeg. Diezelfde vrijdag in de namiddag had ik al mijn eerste vergadering. De aanwezigen hadden dan toch wat medelijden met mij en na twee uren vergaderen en de nodige zwarte koffie (het overschot van ’s morgens!) mocht ik mij in hotel Tango terugtrekken om te rusten.

Deze morgen (zondag) kwam Gabriel mij ophalen, een jonge politieman afkomstig uit het Noorden. Hij en zijn vrouw hebben een net niet afgewerkt huis waar ik rustig kan verblijven in afwachting van het vinden van een vaste stek voor mij en mijn gezin. Dat kan enkele weken in beslag nemen. Ik ben heel dankbaar voor dit voorlopig verblijf want verblijven in een hotel maakt de beurs vlug leeg…

Na enkele dagen reizen, vanaf morgen, terug aan het werk en ondertussen op zoek naar een huis! (wordt vervolgd)

Enkele recente foto's vanuit Bourha

Ik ben net terug van Bourha waar Djoumai en de kinderen verblijven.
Ik heb er enkele foto's van George en Stef genomen.
Geniet ervan!

Werk aan de winkel!

Even de draad terug oppakken… Na vier en een half jaar werken verliet ik einde november 2010 het ‘Agricultural Training Project (ATP)’, een partnerorganisatie van de Vlaamse NGO Broederlijk Delen. Op 18 december kwam ik dan in Maroua aan waar Djoumai, de kinderen en ik onze vaste stek hebben. We kregen er de kans om samen een anderhalve maand door te brengen, om van elkaar en het Uiterste Noorden van Kameroen te genieten.

Op 1 januari 2011 begon ik dan voor DISOP te werken. DISOP staat voor ‘dienst voor internationale samenwerking aan ontwikkelingsprojecten’. DISOP is een vzw naar Belgisch recht, opgericht in 1961 en erkend door de Belgische overheid als NGO voor ontwikkelingssamenwerking. Ze is een ervaren NGO ten dienste van een authentieke en reële ontwikkeling van de minder bedeelde volkeren in de wereld. Gevestigd in Brussel, met een ploeg van een vijftiental mensen, experts op het vlak van het beheer van ontwikkelingsprojecten en enkele multidisciplinaire profielen; een deel van de ploeg bestaat uit vrijwilligers. DISOP heeft regionale kantoren in Brazilië, Guatemala, de Filippijnen, Kameroen en Mozambique.

Voor meer informatie m.b.t. DISOP kan u altijd de volgende website bezoeken: www.disop.be

Ik ben de technische directeur van DISOP in Kameroen. Concreet betekent dit dat ik de ontwikkelingsprojecten van DISOP in Kameroen bezoek, opvolg en technische bijstand geef. Momenteel heeft DISOP niet zoveel projecten in Kameroen maar ze willen hun activiteiten in dit Afrikaanse land uitbreiden. En dat is één van mijn taken: goede en degelijke partners te vinden om met hen samen te werken aan de ontwikkeling van Kameroen.

DISOP steunt vooral de familiale landbouwscholen (EFA) in Kameroen. Mijn eerste opdracht bestaat erin deze scholen te bezoeken en te leren kennen zodat ik weet wat er in deze scholen omgaat. Deze weken bezoek ik de scholen in het Noorden van Kameroen. Einde februari ga ik dan de familiale landbouwscholen in de Oostelijke Regio bezoeken.

Deze EFAs zijn uniek in hun opzet. Ze worden gedragen door de plaatselijke oudervereniging die de school volledig beheert. Een hele uitdaging voor de ouders maar eveneens een verzekering van de duurzaamheid van deze scholen. Ze zijn ook uniek in hun pedagogie van de alternantie (afwisseling), dit wil zeggen dat er een voortdurende wisselwerking is tussen het milieu waarin ze leven en de lessen op school.

Volgende week vertrek ik naar Yaoundé, de hoofdstad van Kameroen, van waaruit ik zal werken. Het is niet mijn eerste keer om in deze hoofdstad te wonen. In 1994 heb ik voor een jaartje verbleven (studies) vooraleer naar het Noorden van Kameroen te gaan werken. Ik moet er nu wel een huisje vinden waar ik met mijn gezin kan wonen. Begin juni, na het schooljaar, komen Djoumai en de kinderen mij er dan vervoegen. Het wordt dus nog enkele maanden op de tanden bijten vooraleer we elkaar terugvinden. We hopen in Yaoundé ook werk te vinden voor Djoumai. Terug een hele nieuwe uitdaging voor ons maar we zien het wel zitten!

Internethuwelijk

Een jaartje geleden kreeg ik een email van Abdou, één van mijn oud leerlingen uit het college van Mokolo, met een heel bijzondere vraag: “Prof, sinds een jaar heb ik contact met een Amerikaans meisje via Skype (internet). Onze relatie via Skype heeft zich verdiept en nu hebben we het plan te trouwen. Wat denkt u hiervan prof?”

Mijn eerste gedachte: Nu beginnen Afrikanen mij ook al te beschouwen als een ‘expert’ in ‘gemengde huwelijken’?

Mijn tweede gedachte ging naar het verhaal van jonge vrouw uit Kumbo, Fadi:

Fadi mocht voor enkele weken op vakantie bij haar tante en nicht Aissatou in Yaoundé, de hoofdstad van Kameroen. Een hele belevenis voor haar, voor de eerste keer naar het onbekende van een grote stad. Wat ze niet wist was dat ze niet de enige bezoeker van haar tante zou zijn. Aissatou was in ‘blijde verwachting’ van haar verloofde Gérard, een Belg die ze had leren kennen via internet en die haar nu voor de eerste keer zou bezoeken. De spanning was te snijden in het huis van tante. Alles werd in orde gebracht om de blanke man te ontvangen: grote kuis van het huis en omgeving, het opmaken van Aissatou (met bijzondere aandacht voor het kapsel), de aankoop van bier (tja, een Belg!),… Aissatou was in de wolken en Fadi liep er een verloren bij en wist niet goed wat er aan de hand was.

En dan was het uiteindelijk zover, Gérard kwam deze namiddag aan met de vlucht van SN Brussels. Fadi mocht mee naar de luchthaven. Niet dat ze zo geïnteresseerd was om de blanke verloofde van Aissatou te zien, ze had meer zin om de internationale luchthaven van Nsimalen te zien. Toen Aissatou haar verloofde zag sprong ze hem in de armen. Gérard wankelde en had even problemen om zijn evenwicht te behouden: zo een ‘lichamelijk’ onthaal had hij waarschijnlijk niet verwacht…

De avond was feestelijk, een fijne maaltijd (kip met frietjes) met een frisse pint bier. Terwijl Fadi nog aan het nadenken was over haar ervaring in het prachtige gebouw van de luchthaven merkte ze dat mijnheer Gérard regelmatig naar haar staarde… Ze begreep het allemaal niet goed…

De volgende dag gebeurde er iets vreemd. Aissatou kwam al huilend bij Fadi en stortte haar hart uit. Blijkbaar was de eerste nacht niet zo goed verlopen tussen de verloofden: “Gérard vindt mij te dik!” Wat moest Fadi hierop zeggen? Ze probeerde haar nichtje te troosten… Blijkbaar had Gérard zich Aissatou anders voorgesteld?

In de namiddag ging Aissatou met haar moeder enkele inkopen doen op de lokale markt. Gérard was alleen met Fadi in het huis. Hij sprak Fadi aan en vroeg haar of ze vijf minuten voor hem had. Fadi stemde in en zette zich neer. Gérard zei haar dat hij niet echt geïnteresseerd was in een meisje als Aissatou maar dat hij veel voelde voor haar, of het dus niet mogelijk was iets te beginnen met haar. Fadi reageerde verbijsterd: ‘Maar Aissatou is uw verloofde en ze is mijn nicht!” Fadi verliet ontsteld het huis en ging wat rondlopen in de wijk om te bekomen…

Er gingen enkele dagen voorbij en Aissatou en haar moeder merkten de stijgende interesse van Gérard voor Fadi, Gérard stak het niet onder stoelen of banken. Fadi ging het huis zo veel mogelijk uit om contact met Gérard te vermijden. Maar een confrontatie werd onvermijdelijk: de moeder van Aissatou vond Fadi een eindje verder in de wijk en vraagde haar zo vlug mogelijk het huis te verlaten en naar haar dorp terug te keren. Fadi nam diezelfde avond de bus naar Bamenda.

Toen ik op een avond rustig een Beaufort Light aan het drinken was bij Edwin kwam Fadi langs. Ik vroeg haar enthousiast naar haar vakantie in Yaoundé en haar reactie luidde: ‘Jullie blanken!”. Ze vertelde mij het ganse verhaal en ik kon niet wegsteken dat ik rood werd van schaamte. Ik verontschuldigde mij (in naam van al die blanken) en gaf haar iets te drinken.

Om eerlijk te zijn, ik beantwoorde de email van mijn oud leerling Abdou niet en gaf kans aan de Stilte en de Tijd om hun werk te doen. En jawel, Abdou had de stilte van zijn prof begrepen, einde dit jaar gaat hij trouwen met een meisje uit zijn dorp!