Onvergetelijk was de vijf dagen durende reis naar Kumbo begin juni 2006: met mijn kleine auto vanuit het Uiterste Noorden (Mokolo) naar het uiterste Noordwesten van Kameroen via het Oosten: Ngaoundere, Bertoua, Yaoundé, Bafoussam en Bamenda (ongeveer 2000km Afrikaanse wegen), m.a.w. we doorkruisten Kameroen!
Ik kan mijn ook nog heel goed herinneren de eerste dagen in Kumbo: alleen in een groot huis op de Bishop’s Hill, zelf wat eten proberen klaar te maken, allemaal nieuwe, onbekende mensen om mij heen, de regenbuien, de groene heuvels, een taal waar ik niets van begrijp, een nieuwe cultuur, mijn gezin ver weg in Mokolo …
Foto: Kumbo
Ondertussen ben ik hier al vier jaren en vijf maanden en over precies één maand verlaat ik Kumbo. Misschien is het een goed moment om even terug te kijken op mijn verblijf hier in één van de 2 Engelstalige regio’s van Kameroen.
Ik heb veel mogen leren in Kumbo:
- Het Agricultural Training Project (ATP) in de persoon van de coördinator, Alfred Bafon Mkong, heeft mij de kans geboden om mijn capaciteiten op te bouwen in informatica, boekhouding, landbouwtechnieken, veeteelt, om maar enkele domeinen op te noemen. Ik ben in het bijzonder getroffen geweest door de keuze van het ATP voor organische landbouw. Einde mei 2008 had de coördinator een zwaar moto ongeval en Alfred werd fysisch onbekwaam om zijn verantwoordelijkheid verder op te nemen. Een nieuw leerproces brak voor mij aan: in afwachting van een nieuwe coördinator mocht ik het ATP leiden in al zijn facetten. Vanaf midden vorig jaar 2009 mocht ik dan de capaciteiten opbouwen van twee personen om het ATP te coördineren. Eén van de personen verliet het ATP voor een andere werkgever.
- De mensen van deze regio hebben mij in contact gebracht met een andere werkelijkheid. Na 12 jaren in het Uiterste Noorden van Kameroen te hebben gewerkt was het goed om eens andere lucht op te snuiven en mijn visie wat open te trekken. Landbouwers van de Noordwestelijk regio van Kameroen zijn hardwerkend. Ze hebben mijn sympathie opgewekt door hun harde arbeid. Hun gronden zijn groter in oppervlakte en ze zijn vruchtbaarder dan in het Noorden van Kameroen. Maar ze doen het toch maar, zonder machines, een ganse dag met gebogen rug en de schoffel in de hand. In normale omstandigheden is de oogst hier bijzonder goed maar er is één probleem: de wegen zijn in bijzonder slechte staat om de oogst naar de markt te kunnen brengen. Het zijn eerst en vooral goede wegen die een streek tot ontwikkeling kunnen brengen.
Foto: Eén van onze studenten in zijn tomatentuin
Mensen van het Noordwesten houden ook van het onderwijs. Mensen doen alles om hun kinderen naar school te zenden, lagere school, middelbare school, universiteit. Ze zien graag hun kinderen ‘evolueren’. Ouders verkopen hun moto, auto, huis om hun kinderen naar school te kunnen sturen…
De mensen van Kumbo houden ook aan hun traditie. Ongeveer de ganse bevolking is christen maar ze blijven hun traditie in eer houden. Elk jaar worden culturele weken georganiseerd om de traditie en cultuur levende te houden. Ze zijn fier op hun traditie.
Er is ook beweging geweest in mijn gezin:
- Op 10 juni 2007 in BBH (Banso Baptist Hospital) in Kumbo is de broer van Stef Gnaneng geboren: George Naroua Maenhout. We hebben hem de naam van mijn overleden vader gegeven.
- Djoumai werd tot driemaal toe met succes geopereerd (cyste, appendicitis en knie).
- Filip werd geopereerd van een dubbele liesbreuk.
- In 2008 volgde Djoumai een cursus informatica in Yaoundé en slaagde met onderscheiding voor het officieel eindexamen.
Om te besluiten wil ik schrijven dat ik einde november met een vrij gerust gemoed het ATP kan verlaten: Clement, de nieuwe coördinator, heeft er zin in en ik heb de indruk dat hij er klaar voor is. De lokale werkgever, het bisdom van Kumbo, is nu meer dan vroeger positief betrokken bij het ATP. En ik heb ook het geluk dat ik vanaf volgend jaar het ATP mag blijven opvolgen vanaf mijn nieuwe werkplaats in het Oosten van Kameroen. Maar daar vertel ik meer over een volgende keer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten