Enkele recente foto's vanuit Maroua

Bovenstaande foto: Stef krijgt les onder de toeziende ogen van mama Djoumai en broer George

Bovenstaande foto: grote broer Stef Gnaneng (6 jaren)
Onderstaande foto: kleine broer George Naroua (3 jaren)

Onderstaande foto: Waterplezier met George en Annelies in Club Kaliao (Maroua)

Het afscheid van Kumbo komt dichterbij...

Onvergetelijk was de vijf dagen durende reis naar Kumbo begin juni 2006: met mijn kleine auto vanuit het Uiterste Noorden (Mokolo) naar het uiterste Noordwesten van Kameroen via het Oosten: Ngaoundere, Bertoua, Yaoundé, Bafoussam en Bamenda (ongeveer 2000km Afrikaanse wegen), m.a.w. we doorkruisten Kameroen!

Ik kan mijn ook nog heel goed herinneren de eerste dagen in Kumbo: alleen in een groot huis op de Bishop’s Hill, zelf wat eten proberen klaar te maken, allemaal nieuwe, onbekende mensen om mij heen, de regenbuien, de groene heuvels, een taal waar ik niets van begrijp, een nieuwe cultuur, mijn gezin ver weg in Mokolo …

                                                               Foto: Kumbo

Ondertussen ben ik hier al vier jaren en vijf maanden en over precies één maand verlaat ik Kumbo. Misschien is het een goed moment om even terug te kijken op mijn verblijf hier in één van de 2 Engelstalige regio’s van Kameroen.

Ik heb veel mogen leren in Kumbo:

-          Het Agricultural Training Project (ATP) in de persoon van de coördinator, Alfred Bafon Mkong, heeft mij de kans geboden om mijn capaciteiten op te bouwen in informatica, boekhouding, landbouwtechnieken, veeteelt, om maar enkele domeinen op te noemen. Ik ben in het bijzonder getroffen geweest door de keuze van het ATP voor organische landbouw. Einde mei 2008 had de coördinator een zwaar moto ongeval en Alfred werd fysisch onbekwaam om zijn verantwoordelijkheid verder op te nemen. Een nieuw leerproces brak voor mij aan: in afwachting van een nieuwe coördinator mocht ik het ATP leiden in al zijn facetten. Vanaf midden vorig jaar 2009 mocht ik dan de capaciteiten opbouwen van twee personen om het ATP te coördineren. Eén van de personen verliet het ATP voor een andere werkgever.

-          De mensen van deze regio hebben mij in contact gebracht met een andere werkelijkheid. Na 12 jaren in het Uiterste Noorden van Kameroen te hebben gewerkt was het goed om eens andere lucht op te snuiven en mijn visie wat open te trekken. Landbouwers van de Noordwestelijk regio van Kameroen zijn hardwerkend. Ze hebben mijn sympathie opgewekt door hun harde arbeid. Hun gronden zijn groter in oppervlakte en ze zijn vruchtbaarder dan in het Noorden van Kameroen. Maar ze doen het toch maar, zonder machines, een ganse dag met gebogen rug en de schoffel in de hand. In normale omstandigheden is de oogst hier bijzonder goed maar er is één probleem: de wegen zijn in bijzonder slechte staat om de oogst naar de markt te kunnen brengen. Het zijn eerst en vooral goede wegen die een streek tot ontwikkeling kunnen brengen.

                                    Foto: Eén van onze studenten in zijn tomatentuin

Mensen van het Noordwesten houden ook van het onderwijs. Mensen doen alles om hun kinderen naar school te zenden, lagere school, middelbare school, universiteit. Ze zien graag hun kinderen ‘evolueren’. Ouders verkopen hun moto, auto, huis om hun kinderen naar school te kunnen sturen…

De mensen van Kumbo houden ook aan hun traditie. Ongeveer de ganse bevolking is christen maar ze blijven hun traditie in eer houden. Elk jaar worden culturele weken georganiseerd om de traditie en cultuur levende te houden. Ze zijn fier op hun traditie.

Er is ook beweging geweest in mijn gezin:

-          Op 10 juni 2007 in BBH (Banso Baptist Hospital) in Kumbo is de broer van Stef Gnaneng geboren: George Naroua Maenhout. We hebben hem de naam van mijn overleden vader gegeven.

                                                         Foto: George Naroua Maenhout

-          Djoumai werd tot driemaal toe met succes geopereerd (cyste, appendicitis en knie).

-          Filip werd geopereerd van een dubbele liesbreuk.

-          In 2008 volgde Djoumai een cursus informatica in Yaoundé en slaagde met onderscheiding voor het officieel eindexamen. 

Om te besluiten wil ik schrijven dat ik einde november met een vrij gerust gemoed het ATP kan verlaten: Clement, de nieuwe coördinator, heeft er zin in en ik heb de indruk dat hij er klaar voor is. De lokale werkgever, het bisdom van Kumbo, is nu meer dan vroeger positief betrokken bij het ATP. En ik heb ook het geluk dat ik vanaf volgend jaar het ATP mag blijven opvolgen vanaf mijn nieuwe werkplaats in het Oosten van Kameroen. Maar daar vertel ik meer over een volgende keer...

Een gedachte voor Tatah Sebastian Sahfe

Op zondagmorgen 24 oktober 2010, op 48 jarige leeftijd, verliet Tatah Sebastian Sahfe onverwacht deze wereld. Ik verlies met Sebastian één van mijn beste vrienden hier in Kameroen. Samen waren we plattelandsontwikkelingswerkers, elk op zijn manier, maar we begrepen elkaar. Mensen hadden het soms moeilijk met de houding van Sebastian; hij lachte mij altijd toe dat ik de enige was die hem begreep…

Bij het zien van de honderden mensen die hem een laatste groet brachten stelde ik mij de vraag waarom mensen hem niet erkenden toen hij nog leefde… nu is het te laat…

Getroffen door zijn bijzondere manier van werken schreef ik in april 2008 onderstaand artikel over Sebastian. Ik nodig jullie uit het te lezen, ter gedachtenis van een groot man die mij blijvend inspireert!

Gezocht in Kameroen: 500 Sebastians

            Zoals enkele lezers van mijn pennenvruchten wel weten werk ik als ‘Rural Development worker’, ‘plattelandsontwikkelingwerker’ voor Broederlijk Delen in een lokale NGO in het noordwesten van Kameroen, een land in de oksel van Afrika. We vormen jonge mensen in nieuwe, aan de lokale omstandigheden aangepaste landbouwtechnieken.

            Toen ik twee jaren geleden voor de eerste keer naar ons trainingscentrum in Mbiame trok kwam ik met toch wel enige verrassing tot de vaststelling dat ik niet de enige plattelandsontwikkelingswerker was. In het centrum van dit stadje ontdekte ik een huis met als opschrift op de deur ‘P.D.A.’ (Private Development Agency), Tatah Sebastian, Rural Development worker. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet de baas en vroeg al vlug naar de persoon van Sebastian. Een dagje later mocht ik hem ontmoeten in ons trainingscentrum. Sebastian was een vriend van ons project en bracht ons regelmatig een bezoekje.

            Behoedzaam maar zeker mocht ik deze merkwaardige persoonlijkheid ontdekken en nu zijn we vrienden. Er kan geen week voorbijgaan of we moeten elkaar eens gehoord of gezien hebben. Twintig jaren geleden werkte Sebastian als journalist voor Radio Bamenda, de officiële radiozender van de noordwest regio.

            Sebastian is nu een man die plattelandsontwikkeling als ideaal heeft. Hij staat ’s morgens op rond drie uur, maakt zich klaar en trekt te voet tot 25 km per dag. Hij bezoekt ver afgelegen dorpsgemeenschappen om er de inwoners te ontmoeten en hun capaciteiten op te bouwen opdat ze zelf hun lokale gemeenschap kunnen vooruit helpen, vooral met betrekking tot watertoevoerprojecten en onderwijs. Vindt hij geen luisterbereidheid dan trekt hij ongestoord verder maar hij keert er na een weekje terug. Op dit moment heeft hij 27 scholen en 4 watertoevoerprojecten op zijn initiatief staan. We zijn samen aan het werken aan het vijfde watertoevoerproject in de streek van Mbiame.

            Hoe hij het allemaal voor elkaar krijgt mag Joost weten. Maar met veel doorzettingsvermogen, samen met de lokale gemeenschap en zijn officiële en traditionele autoriteiten, met veel eerbied voor de lokale tradities en gewoontes slaagt hij in zijn ideaal. Een salaris heeft hij niet. Soms brengt hij dagen door met weinig eten. Hij leeft van wat de lokale gemeenschap hem hier en daar geven.

            Om eerlijk te zijn, ik voel mij heel klein wanneer ik met Sebastian rondtrek. Sebastian doet grootse dingen met weinig middelen, ik doe kleine dingen met grootse middelen. Soms denk ik dat mocht Kameroen 500 Sebastians hebben dan was ontwikkelingssamenwerking in Kameroen niet meer nodig. Maar blijkbaar worden idealisten hier ook een zeldzaamheid…

                Hieronder vinden jullie een foto van Sebastian, nadenkend op een watertank, nabij een waterbron.