Maroua, 23 december 2010
Beste familie en vrienden,
We naderen het einde van 2010, tijd dus om even terug te kijken op 12 maanden leven en werken in Kameroen met een kleine blik op de toekomst!
Het jaar 2010 was voor mij en mijn gezin vooral getekend door het afscheid nemen van Kumbo, een stadje in het Engelstalige Noordwesten van Kameroen. In juni 2006 zond de Belgische NGO ‘Broederlijk Delen’ er mij als landelijk ontwikkelingswerker om er te werken in een lokale NGO ‘Agricultural Training Project (ATP)’, een Project dat aan de context aangepaste landbouwtechnieken leert aan jonge mensen. Gedurende deze vier en een half jaar mocht ik op de eerste plaats veel leren over landbouw en veeteelt in Afrika. Mijn taak bestond er vooral in de jongeren op te volgen in hun dorp, zien wat ze teweeg brengen van de opgedane kennis in ons vormingscentrum, zien of er echte resultaten zijn. Het laatste jaar en een half verplichten de omstandigheden mij om de verantwoordelijkheid van het Project te dragen. Ik gaf veel tijd aan de vorming van de nieuwe verantwoordelijken van het Project zodat de duurzaamheid van het ATP optimaal verzekerd is. Op 30 november jl. heb ik dan afscheid genomen van het ATP, na enkele mooie en vooral gemeende afscheidsmomenten. Ik ben het ATP én Broederlijk Delen blijvend dankbaar voor deze rijke en ‘wonderful’ ervaring! Maar het ATP is nog niet van mij af… vanaf volgend jaar (2011) blijf ik dit Project opvolgen voor mijn nieuwe werkgever die eveneens de nieuwe partner is van het ATP.
Mijn gezin had al afscheid genomen van Kumbo in augustus 2010 om de kinderen de gelegenheid te geven het nieuwe schooljaar 2010-2011 volledig in Maroua door te brengen. Maroua is mijn tweede geboortestadje waar we ons huisje en hart hebben. Stef (6 jaren) en George (3 jaren) hebben in Kumbo een mooie tijd doorgebracht vooral met hun ‘Uncle Wilfred’ die voor hen zorgde en in hun school ‘Pabes’. Stef startte in september jl. het tweede leerjaar en George de eerste kleuterklas. Djoumai was sinds begin augustus met hen in Maroua. Om eerlijk te zijn, een niet altijd gemakkelijke periode voor mij, Djoumai en onze kinderen, 1.800km tussen Kumbo en Maroua! Gelukkig dat de telefoon ons soms wat troost bracht, hun stem te horen bracht soms wat vreugde in de eenzaamheid.
Enkele dagen geleden, op 18 december, ben ik dan na vier dagen reizen, in Maroua aangekomen bij mijn gezin. Kunnen jullie zich wel inbeelden dat de vreugde groot was! Mijn nieuwe werkgever heeft mij een maandje verlof gegeven tot einde januari en daar ben ik alleen maar blij om! Vanaf 1 februari ga ik dan werken voor DISOP (Dienst voor Internationale Samenwerking voor Ontwikkelings Projecten), een Belgische NGO die sinds een tweetal jaren werkzaam is in Kameroen. Mijn verblijfplaats wordt Yaoundé, de hoofdstad van Kameroen. Van daaruit ga ik voor DISOP enkele Projecten van lokale partners proberen op te volgen in de verschillende regio’s van Kameroen. Een nieuwe uitdaging dus waar ik jullie via mijn blog zeker op de hoogte wil van houden!
Yaoundé wordt ook een nieuwe uitdaging voor de kinderen en voor Djoumai: voor de kinderen een nieuwe school (en in Yaoundé heb je wel heel degelijke scholen!) en voor Djoumai een job waar ze al lang staat naar uit te kijken. ‘Uncle Wilfred’ komt ons vervoegen in Yaoundé om de bende compleet te maken. Maar eerst en vooral moet ik een huisje vinden voor al dat volk! Soms voelen we ons wel eens als nomaden, zonder vaste verblijfplaats. En soms verlangen we wel eens naar een vaste verblijfplaats, een vaste stek. Maar ja, alles heeft zo zijn voor -en nadelen… Momenteel hebben we nog energie genoeg om te blijven rondtrekken, en weet je, je leert zoveel als je rondtrekt, van de Ander…
Tijdens mijn verlofperiode in België (augustus 2010) ging ik samen met vriend Marc Favest naar Brazilië. We brachten er een bezoek aan zuster Marilene die vroeger in Bourha werkte, de parochie waar ik werkzaam was van 1995 tot 2003. We maakten kennis met de Braziliaanse samenleving en de vele ontwikkelingsprojecten van de Zusters van Gijzegem in Brazilië en Paraguay. Hoed af voor de zusters! We bezochten ook enkele lokale landbouwscholen. Over enkele jaren hoop ik er samen met Djoumai en de kinderen naar toe te gaan.
Dat was het dan in een notendop voor 2010!
We zijn dankbaar voor alles wat jullie, familie en vrienden, voor ons betekenden in 2010
en wensen jullie een ‘gezegend’ 2011 toe!
George, Stef, Djoumai en Filip
