Maroua - Yaoundé

Na twee volle maanden Maroua in het Uiterste Noorden van Kameroen stond vorige week de reis naar Yaoundé, de hoofdstad van Kameroen, voor de deur! Om eerlijk te zijn was het met pijn in het hart om deze voor mij vertrouwde regio te verlaten: ik laat er vrouwe en kinderen, vrienden en ons huisje achter. Als alles meezit zie ik Djoumai, George en Stef over vier maanden terug. Maar ja, Yaoundé en mijn nieuwe taak zijn op mij aan het wachten! Dan maar de nodige moed bijeen scharrelen en op weg naar ergens het ongekende!

Woensdagmorgen 23 februari nam ik dan de bus Maroua - Ngaoundéré. Normaal zou ik die avond vanuit Ngaoundéré de trein naar Yaoundé nemen maar een treinontsporing (een goederentrein, zonder slachtoffers) veranderde mijn plannen. Ik mocht een nachtje in Ngaoundéré verblijven en de trein naar Yaoundé vertrok met 24 uren vertraging op donderdagavond. Ik neem altijd een eerste klasse zitplaats, blijf zitten met mijn schoenen strak aan want je weet maar nooit of het deze keer de beurt is aan de passagierstrein om te ontsporen... (Ik mocht het al eens meemaken…)

Vrijdagmorgen rond 9u kwamen we dan in Yaoundé aan na een veilige maar vermoeiende treinreis van 15 uren (voor ongeveer 800km). Een dreigende regenbui maakte het mij mogelijk het op een loopje te zetten tussen het treinstation en het nabij gelegen hotel Tango. Ik slaagde in mijn ontsnapping en de regen viel in bakken naar beneden net toen ik de treden van het hotel onder mijn voeten kreeg. Diezelfde vrijdag in de namiddag had ik al mijn eerste vergadering. De aanwezigen hadden dan toch wat medelijden met mij en na twee uren vergaderen en de nodige zwarte koffie (het overschot van ’s morgens!) mocht ik mij in hotel Tango terugtrekken om te rusten.

Deze morgen (zondag) kwam Gabriel mij ophalen, een jonge politieman afkomstig uit het Noorden. Hij en zijn vrouw hebben een net niet afgewerkt huis waar ik rustig kan verblijven in afwachting van het vinden van een vaste stek voor mij en mijn gezin. Dat kan enkele weken in beslag nemen. Ik ben heel dankbaar voor dit voorlopig verblijf want verblijven in een hotel maakt de beurs vlug leeg…

Na enkele dagen reizen, vanaf morgen, terug aan het werk en ondertussen op zoek naar een huis! (wordt vervolgd)

Enkele recente foto's vanuit Bourha

Ik ben net terug van Bourha waar Djoumai en de kinderen verblijven.
Ik heb er enkele foto's van George en Stef genomen.
Geniet ervan!

Werk aan de winkel!

Even de draad terug oppakken… Na vier en een half jaar werken verliet ik einde november 2010 het ‘Agricultural Training Project (ATP)’, een partnerorganisatie van de Vlaamse NGO Broederlijk Delen. Op 18 december kwam ik dan in Maroua aan waar Djoumai, de kinderen en ik onze vaste stek hebben. We kregen er de kans om samen een anderhalve maand door te brengen, om van elkaar en het Uiterste Noorden van Kameroen te genieten.

Op 1 januari 2011 begon ik dan voor DISOP te werken. DISOP staat voor ‘dienst voor internationale samenwerking aan ontwikkelingsprojecten’. DISOP is een vzw naar Belgisch recht, opgericht in 1961 en erkend door de Belgische overheid als NGO voor ontwikkelingssamenwerking. Ze is een ervaren NGO ten dienste van een authentieke en reële ontwikkeling van de minder bedeelde volkeren in de wereld. Gevestigd in Brussel, met een ploeg van een vijftiental mensen, experts op het vlak van het beheer van ontwikkelingsprojecten en enkele multidisciplinaire profielen; een deel van de ploeg bestaat uit vrijwilligers. DISOP heeft regionale kantoren in Brazilië, Guatemala, de Filippijnen, Kameroen en Mozambique.

Voor meer informatie m.b.t. DISOP kan u altijd de volgende website bezoeken: www.disop.be

Ik ben de technische directeur van DISOP in Kameroen. Concreet betekent dit dat ik de ontwikkelingsprojecten van DISOP in Kameroen bezoek, opvolg en technische bijstand geef. Momenteel heeft DISOP niet zoveel projecten in Kameroen maar ze willen hun activiteiten in dit Afrikaanse land uitbreiden. En dat is één van mijn taken: goede en degelijke partners te vinden om met hen samen te werken aan de ontwikkeling van Kameroen.

DISOP steunt vooral de familiale landbouwscholen (EFA) in Kameroen. Mijn eerste opdracht bestaat erin deze scholen te bezoeken en te leren kennen zodat ik weet wat er in deze scholen omgaat. Deze weken bezoek ik de scholen in het Noorden van Kameroen. Einde februari ga ik dan de familiale landbouwscholen in de Oostelijke Regio bezoeken.

Deze EFAs zijn uniek in hun opzet. Ze worden gedragen door de plaatselijke oudervereniging die de school volledig beheert. Een hele uitdaging voor de ouders maar eveneens een verzekering van de duurzaamheid van deze scholen. Ze zijn ook uniek in hun pedagogie van de alternantie (afwisseling), dit wil zeggen dat er een voortdurende wisselwerking is tussen het milieu waarin ze leven en de lessen op school.

Volgende week vertrek ik naar Yaoundé, de hoofdstad van Kameroen, van waaruit ik zal werken. Het is niet mijn eerste keer om in deze hoofdstad te wonen. In 1994 heb ik voor een jaartje verbleven (studies) vooraleer naar het Noorden van Kameroen te gaan werken. Ik moet er nu wel een huisje vinden waar ik met mijn gezin kan wonen. Begin juni, na het schooljaar, komen Djoumai en de kinderen mij er dan vervoegen. Het wordt dus nog enkele maanden op de tanden bijten vooraleer we elkaar terugvinden. We hopen in Yaoundé ook werk te vinden voor Djoumai. Terug een hele nieuwe uitdaging voor ons maar we zien het wel zitten!