Beste familie en vrienden!
Ik schrijf jullie deze keer vanuit mijn (huur)huisje in Yaoundé!
Begin april is het mij dan toch gelukt aan een redelijke huurprijs een huisje te vinden in het centrum van de hoofdstad van Kameroen, en met een vriendelijke huisbaas er bovenop die er alles aan doet om er mij op mijn gemak te laten voelen. Van geluk gesproken!
Ik heb niet geaarzeld om zo vlug mogelijk Wilfred te laten komen vanuit Kumbo (waar ik de laatste jaren werkte) om mij wat gezelschap te geven in deze nieuwe woonst. Wilfred is onze trouwe huiswerker die ons helpt met de was, de kuis, het eten en de kinderen. In afwachting van Djoumai en onze jongens betrekt hij één van de kamers van het huis, kwestie van niet ten prooi te vallen aan de eenzaamheid.
Met Djoumai, George en Stef kan het niet beter. Het is er nu heel warm in het Noorden van Kameroen maar blijkbaar heeft dit niet veel invloed op de kinderen. Volgende week leggen Saidou en zijn werkers het dak op ons nieuw huisje in Bourha, net voor het regenseizoen van start gaat.
In Djoumai’s geboortestadje (Mubi in Nigeria) zijn de presidentsverkiezingen van vorig weekend niet goed verlopen. Net zoals in vele plaatsen in het Noorden van Nigeria zijn er onlusten uitgebroken met verscheidene doden als gevolg. Het stadje, op ongeveer 35 km van Bourha, werd door het leger hermetisch afgesloten. Ondertussen is de rust teruggekeerd.
Op Pasen wordt de grootmoeder van Djoumai gedoopt. Zij bracht Djoumai groot. Een feest wordt momenteel voorbereid om het gebeuren te vieren. Het was voor ons allen een verrassing toen Djoumai’s grootmoeder besliste om de islam te verlaten en christen te worden.
Op mijn werk was het de laatste weken serieus druk maar ik heb de indruk dat het vlot. Ik ging vorige week ook naar Kumbo (Noordwesten) en Bertoua (Oosten). Het deed deugd enkele dagen in Kumbo te vertoeven, er collega’s en vrienden terug te zien. Het Agricultural Training Project waarin ik de laatste jaren werkte evolueert verder in de goede richting. Om eerlijk te zijn, het doet deugd te vernemen dat een project het goed doet, ook na je vertrek.
In mei ga ik nog voor een weekje naar Kumbo om naar de boerderijen in Mfumte en Mbiame te reizen, om de studenten in Mbiame te bezoeken en om verdere vorming te geven aan de stafleden van het Agricultural Training Project.
Midden mei ga ik dan naar het eiland Manoka, voor de kust van Kameroen, om er de mogelijkheden te onderzoeken voor het opstarten van een beroepsschool.
En daar vertel ik jullie over in mijn eerstkomend artikel…
Een fijne paastijd toegewenst!
